Διαγωνισμός για τη Μικρά Ασία
Οι μικρασιατικές μου ρίζες
Της γιαγιάς μου οι γονείς,
οι γιαγιάδες και παππούδες
ζούσαν κάποτε ….παλιά
στα παράλια…..τα ελληνικά.
Αλικαρνασσός λεγόταν τότε
η πατρίδα τους αυτή
μα τη λέγαν και Πετρούμι.
Bodrum τη λένε πια οι Τούρκοι.
Πάνω από αιώνας πέρασε
από τότε που η γιαγιά η Διονυσία
και ο παππούς ο Νικολής σε μια βάρκα μπήκαν
και στην Κάλυμνο κατέφυγαν.
Ο πατέρας τους ο γέρος έμεινε εκεί
το σπίτι να προσέχει
και τα δέντρα να επιβλέπει.
Είχαν πάντα την ελπίδα
πως θα ξαναγυρίσουν
και στα σπίτια τους θα σμίξουν.
Ήρθαν όμως σύντομα οι Τούρκοι
και ο παππούς εκείνος βρήκε φριχτό τέλος εκεί
στου σπιτιού του την αυλή.
Σε ανάμνηση της προπρογιαγιάς μου Διονυσίας Γιαννάτου
και του προπροπαππού μου Νικολή Χατζηνικολή που το 1918 πρόλαβαν και έφυγαν από την Αλικαρνασσό με μωρό το πρώτο τους παιδί τον Θωμά. Με μια βάρκα ήρθαν απέναντι στην Κάλυμνο και μεγαλούργησαν. Ο πατέρας τους Θωμάς Χατζηνικολής κρεμάστηκε από τους Τούρκους εκεί σε δέντρο του περιβολιού του.
Μακάρι όλες αυτές οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων να μη χαθούν, να μην ξεχαστούν.
Ηλίας Τρικοίλης
μαθητής της Ε΄ τάξης
5ο δημοτικό σχολείο
Ανάσταση, Κάλυμνος
Για τη μικρασιατική καταστροφή
Σμύρνη αγαπημένη, Σμύρνη ελληνική
πώς σε κατάντησαν οι Τούρκοι και οι εχθροί;
Φωτιά και τσεκούρι, κλαυθμός κι δειρμός,
απέραντος θάνατος κι σκοτωμός.
Στη μάνα Ελλάδα, θα΄ ρθουν τα παιδιά σου
να ζητήσουν ψωμί, αγάπη, στοργή και τη ζεστή αγκαλιά σου.
Της Ιωνίας κόρη, μεγάλη και τρανή
τη δόξα σου σβήσαν οι βάρβαροι εχθροί.
Μα πάντα θα μένεις, βαθιά στην καρδιά μας
για σένα θα λέμε δόξα παλιά μας.
Κωνσταντίνος Σάββας Τρικοίλης
Είμαι ο Γιώργος Χατζηλάου και τυχαίνει να έχω προσφυγικές ρίζες και από τους δυο μου γονείς. Οι προ- παππούδες και οι προ- γιαγιάδες μου κατάγονται από την Αλικαρνασσό, το σημερινό Bodrum της Τουρκίας. Γεννήθηκαν εκεί, αλλά δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν εκεί τα παιδιά τους, γιατί το 1922 τους έδιωξαν οι Τούρκοι μετά τον πόλεμο. Φορτώθηκαν σε βάρκες, σε ψαροκάικα και πέρασαν στην Κω και στην Κάλυμνο για να σωθούν. Εκεί είχαν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους και τους αγαπημένους τους. Όταν ήρθαν στην Κάλυμνο πέρασαν δύσκολα και φτωχικά. Οι προ – παππούδες μου γνωρίστηκαν εδώ στην Κάλυμνο, ζούσαν στην ίδια γειτονιά και βοηθούσε ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν. Οι Καλύμνιοι δεν ήταν όλοι φιλικοί μαζί τους. Κάποιοι τους περιφρόνησαν. Κάποιοι πρόγονοί μου δεν κατάφεραν να γυρίσουν, γιατί πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από κακουχίες και αρρώστιες. Όμως, όσοι έζησαν, εργάστηκαν σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και είμαι τυχερός που έχω ακούσει ιστορίες από τις χαμένες μας πατρίδες από ανθρώπους που τα έζησαν. Στην αυλή μας, μάλιστα, έχουμε μια γλάστρα με χώμα και φυτό από την Αλικαρνασσό και στο εικονοστάσι έχουμε ένα σακούλι με χώμα από τον κήπο του προ- παππού μου.
Προσφυγόπουλο Πετρουμιανό
Είμαι πρόγονος προσφύγων
και έχω ρίζες πετρουμιανές
έχω ακούσει ιστορίες
να τις διηγείσαι και να κλαις.
Τη χαμένη μου πατρίδα ποτέ δε θα ξεχάσω
και όρκο έχω δώσει όσο ζω
τις πονεμένες ιστορίες να μοιράσω.
Γιώργος Χατζηλάου
Το σχολείο μας συμμετείχε με έργα μαθητών μας στον καλλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα ¨ Μικρασιατική καταστροφή και Δωδεκάνησα¨ που διοργάνωσε ο σύλλογος απανταχού Δωδεκανησίων νέων.
Οι μαθητές που πήραν μέρος ήταν:
Μανώλης Καλλικάντζαρος Μουχούρτης από τη Β΄ τάξη με ζωγραφιά
Αγγελική Σισώη από τη Γ΄ τάξη με ζωγραφιά σε καμβά
Ηλίας Τρικοίλης από την Ε΄ τάξη με ποίημα και ζωγραφιά
Κωνσταντίνος- Σάββας Τρικοίλης από την Ε΄ τάξη με ποίημα
Γιώργος Χατζηλάου από την Ε΄ τάξη με κείμενο και ποίημα
Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά καλή επιτυχία.
Της γιαγιάς μου οι γονείς,
οι γιαγιάδες και παππούδες
ζούσαν κάποτε ….παλιά
στα παράλια…..τα ελληνικά.
Αλικαρνασσός λεγόταν τότε
η πατρίδα τους αυτή
μα τη λέγαν και Πετρούμι.
Bodrum τη λένε πια οι Τούρκοι.
Πάνω από αιώνας πέρασε
από τότε που η γιαγιά η Διονυσία
και ο παππούς ο Νικολής σε μια βάρκα μπήκαν
και στην Κάλυμνο κατέφυγαν.
Ο πατέρας τους ο γέρος έμεινε εκεί
το σπίτι να προσέχει
και τα δέντρα να επιβλέπει.
Είχαν πάντα την ελπίδα
πως θα ξαναγυρίσουν
και στα σπίτια τους θα σμίξουν.
Ήρθαν όμως σύντομα οι Τούρκοι
και ο παππούς εκείνος βρήκε φριχτό τέλος εκεί
στου σπιτιού του την αυλή.
Σε ανάμνηση της προπρογιαγιάς μου Διονυσίας Γιαννάτου
και του προπροπαππού μου Νικολή Χατζηνικολή που το 1918 πρόλαβαν και έφυγαν από την Αλικαρνασσό με μωρό το πρώτο τους παιδί τον Θωμά. Με μια βάρκα ήρθαν απέναντι στην Κάλυμνο και μεγαλούργησαν. Ο πατέρας τους Θωμάς Χατζηνικολής κρεμάστηκε από τους Τούρκους εκεί σε δέντρο του περιβολιού του.
Μακάρι όλες αυτές οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων να μη χαθούν, να μην ξεχαστούν.
Ηλίας Τρικοίλης
μαθητής της Ε΄ τάξης
5ο δημοτικό σχολείο
Ανάσταση, Κάλυμνος
Για τη μικρασιατική καταστροφή
Σμύρνη αγαπημένη, Σμύρνη ελληνική
πώς σε κατάντησαν οι Τούρκοι και οι εχθροί;
Φωτιά και τσεκούρι, κλαυθμός κι δειρμός,
απέραντος θάνατος κι σκοτωμός.
Στη μάνα Ελλάδα, θα΄ ρθουν τα παιδιά σου
να ζητήσουν ψωμί, αγάπη, στοργή και τη ζεστή αγκαλιά σου.
Της Ιωνίας κόρη, μεγάλη και τρανή
τη δόξα σου σβήσαν οι βάρβαροι εχθροί.
Μα πάντα θα μένεις, βαθιά στην καρδιά μας
για σένα θα λέμε δόξα παλιά μας.
Κωνσταντίνος Σάββας Τρικοίλης
Είμαι ο Γιώργος Χατζηλάου και τυχαίνει να έχω προσφυγικές ρίζες και από τους δυο μου γονείς. Οι προ- παππούδες και οι προ- γιαγιάδες μου κατάγονται από την Αλικαρνασσό, το σημερινό Bodrum της Τουρκίας. Γεννήθηκαν εκεί, αλλά δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν εκεί τα παιδιά τους, γιατί το 1922 τους έδιωξαν οι Τούρκοι μετά τον πόλεμο. Φορτώθηκαν σε βάρκες, σε ψαροκάικα και πέρασαν στην Κω και στην Κάλυμνο για να σωθούν. Εκεί είχαν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους και τους αγαπημένους τους. Όταν ήρθαν στην Κάλυμνο πέρασαν δύσκολα και φτωχικά. Οι προ – παππούδες μου γνωρίστηκαν εδώ στην Κάλυμνο, ζούσαν στην ίδια γειτονιά και βοηθούσε ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν. Οι Καλύμνιοι δεν ήταν όλοι φιλικοί μαζί τους. Κάποιοι τους περιφρόνησαν. Κάποιοι πρόγονοί μου δεν κατάφεραν να γυρίσουν, γιατί πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από κακουχίες και αρρώστιες. Όμως, όσοι έζησαν, εργάστηκαν σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και είμαι τυχερός που έχω ακούσει ιστορίες από τις χαμένες μας πατρίδες από ανθρώπους που τα έζησαν. Στην αυλή μας, μάλιστα, έχουμε μια γλάστρα με χώμα και φυτό από την Αλικαρνασσό και στο εικονοστάσι έχουμε ένα σακούλι με χώμα από τον κήπο του προ- παππού μου.
Προσφυγόπουλο Πετρουμιανό
Είμαι πρόγονος προσφύγων
και έχω ρίζες πετρουμιανές
έχω ακούσει ιστορίες
να τις διηγείσαι και να κλαις.
Τη χαμένη μου πατρίδα ποτέ δε θα ξεχάσω
και όρκο έχω δώσει όσο ζω
τις πονεμένες ιστορίες να μοιράσω.
Γιώργος Χατζηλάου
Το σχολείο μας συμμετείχε με έργα μαθητών μας στον καλλλιτεχνικό διαγωνισμό με θέμα ¨ Μικρασιατική καταστροφή και Δωδεκάνησα¨ που διοργάνωσε ο σύλλογος απανταχού Δωδεκανησίων νέων.
Οι μαθητές που πήραν μέρος ήταν:
Μανώλης Καλλικάντζαρος Μουχούρτης από τη Β΄ τάξη με ζωγραφιά
Αγγελική Σισώη από τη Γ΄ τάξη με ζωγραφιά σε καμβά
Ηλίας Τρικοίλης από την Ε΄ τάξη με ποίημα και ζωγραφιά
Κωνσταντίνος- Σάββας Τρικοίλης από την Ε΄ τάξη με ποίημα
Γιώργος Χατζηλάου από την Ε΄ τάξη με κείμενο και ποίημα
Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά καλή επιτυχία.
Αγγελική Σισώη Ηλίας Τρικοίλης Μανώλης Καλλικάντζαρος
Η αποκριάτικη γιορτή μας
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γιορτάσαμε τις αποκριές. Μασκαρευτήκαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, παίξαμε, φάγαμε όμορφους μεζέδες και το κέφι έφτασε στο ζενίθ. Ήταν μια δράση υπέροχη κι ευχόμαστε να είναι κάθε χρόνο και καλύτερη.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
Η σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της, μαζί και η ραδιοφωνική. Σας ευχαριστούμε θερμά για τις υπέροχες ακουστικές εμπειρίες που προσφέρατε σε όλους τους ακροατές του European School Radio, με τις δικές σας παραγωγές.
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟΥ ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ
Στις 3 Ιουνίου 2022 οι μαθητές μας της ΣΤ΄ συμμετείχαν στον ετήσιο διαγωνισμό ζωγραφικής του Αναγνωστηρίου ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ, που φέτος είχε ως θέμα την ΕΙΡΗΝΗ. Στον διαγωνισμό αυτό η μαθήτριά μας Αικατερίνη Γιαβάση απέσπασε το 1ο βραβείο και η μαθήτρια Ειρήνη Σάββα έπαινο. Αναμνηστικά συμμετοχής απονεμήθηκαν και στους μαθητές: Καρασίμου Ειρήνη, Σκευοφύλαξ Γιώργο, Κουτελλά Πετρούλα και Άννα Βρεττού.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
Στις 3 Ιουνίου 2022 οι μαθητές μας της ΣΤ΄ συμμετείχαν στον ετήσιο διαγωνισμό ζωγραφικής του Αναγνωστηρίου ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ, που φέτος είχε ως θέμα την ΕΙΡΗΝΗ. Στον διαγωνισμό αυτό η μαθήτριά μας Αικατερίνη Γιαβάση απέσπασε το 1ο βραβείο και η μαθήτρια Ειρήνη Σάββα έπαινο. Αναμνηστικά συμμετοχής απονεμήθηκαν και στους μαθητές: Καρασίμου Ειρήνη, Σκευοφύλαξ Γιώργο, Κουτελλά Πετρούλα και Άννα Βρεττού.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΗΜΕΡΑ ΓΛΩΣΣΩΝ
Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Μέρα Γλωσσών και την περιήγηση - με την Ε΄και ΣΤ΄τάξεις - στην επίσημη και πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα εορτασμού της ημέρας αυτής, οι μαθητές με την εκπ/κό Αγγλικών κ. Θ. Μαϊλλη, αποφάσισαν να συμμετέχουν με σύντομους 'θεατρικούς' αυτοσχεδιασμούς. Όσοι μαθητές ήθελαν διάλεξαν όποια γλώσσα τους άρεσε κι έστησαν, χωρίς πρόβα και προετοιμασίες, καθημερινές σκηνές όπου τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων συναντιούνται και συνδιαλέγονται. Είχε προηγηθεί παρουσίαση χωρών και γλωσσών της Ευρώπης και συμμετοχή σε γλωσσικά παιχνίδια από την εν λόγω ιστοσελίδα. Στη συνέχεια ,κάποιοι μαθητές έφτιαξαν και σχετικές ζωγραφιές. Περάσαμε όμορφα ξεκινώντας με διαφορετικό τρόπο τη νέα χρονιά.
Στο τμήμα Ε2 είχαμε και τη βοήθεια του νέου συναδέλφου Δημήτρη Κωστή, σε όλη τη διαδικασία.
Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Μέρα Γλωσσών και την περιήγηση - με την Ε΄και ΣΤ΄τάξεις - στην επίσημη και πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα εορτασμού της ημέρας αυτής, οι μαθητές με την εκπ/κό Αγγλικών κ. Θ. Μαϊλλη, αποφάσισαν να συμμετέχουν με σύντομους 'θεατρικούς' αυτοσχεδιασμούς. Όσοι μαθητές ήθελαν διάλεξαν όποια γλώσσα τους άρεσε κι έστησαν, χωρίς πρόβα και προετοιμασίες, καθημερινές σκηνές όπου τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων συναντιούνται και συνδιαλέγονται. Είχε προηγηθεί παρουσίαση χωρών και γλωσσών της Ευρώπης και συμμετοχή σε γλωσσικά παιχνίδια από την εν λόγω ιστοσελίδα. Στη συνέχεια ,κάποιοι μαθητές έφτιαξαν και σχετικές ζωγραφιές. Περάσαμε όμορφα ξεκινώντας με διαφορετικό τρόπο τη νέα χρονιά.
Στο τμήμα Ε2 είχαμε και τη βοήθεια του νέου συναδέλφου Δημήτρη Κωστή, σε όλη τη διαδικασία.